Nou dat was het wel. Cartoonist Bob Leenders uit Vlijmen gaat sinds dinsdag 15 mei als Ereburger van de gemeente Heusden door het leven. Dat heeft hij te danken aan 25 jaar vlijmscherpe cartoons.
Onder het mom van een kennismakingsbijeenkomst van huis-huis-blad De Scherper met burgemeester Hamming was Bob Leenders naar het gemeentehuis in Vlijmen gelokt, waar in de hal een delegatie van bestuur en redactie wachtte. “-Het zal toch geen lokkertje zijn-, dacht ik nog. Op het moment dat ik in de oude raadszaal Annette (zijn echtgenote, RS) en de jongens zag staan, wist ik genoeg”, aldus Bob Leenders. “Ja, ik ben er blij mee, vindt het een hele eer om Ereburger van Heusden te zijn.
Bijzondere gebeurtenissen
“De heer Leenders weet met zijn cartoons de Heusdense samenleving op een gechargeerde en veelal ludieke wijze neer te zetten en tot een andere kijk op de zaken uit te dagen. De cartoons zijn humoristisch en uniek en worden zonder onderscheid des persoons getekend. Onderwerpen zijn van politieke, maatschappelijke en culturele aard en leveren altijd weer de nodige gespreksstof op. Zijn cartoons behouden decennia lang actualiteit en er wordt regelmatig op teruggegrepen bij bijzondere gebeurtenissen. Zijn langdurige (meer dan 25 jaar!) vrijwilligerswerk voor de krant is een voorbeeld voor anderen”, aldus locoburgemeester Mark Buijs die de bronzen erepenning en bijbehorende oorkonde uitreikte.
De erepenning van de gemeente is een blijk van waardering voor personen die zich voor de gemeenschap van Heusden op zeer bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt.
Illustere voorgangers
Bob Leenders maakte ruim 25 jaar geleden voor het toenmalige weekblad De Vlijmscherper zijn eerste cartoon. Aanvankelijk bestonden die eerste cartoons uit vrij complexe tekeningen, met duidelijke kenmerken van zijn achtergrond, de kunstacademie. Hij wilde teveel uitbeelden. Maar in de loop der jaren werd zijn stijl steeds minimalistischer en daardoor steeds krachtiger. Naar aanleiding van een opdracht, bij voorkeur over de plaatselijke politiek, maakte hij wekelijks een cartoon die meestal zeer verrassend en scherpzinnig was, een mix van creativiteit en humor. “Ik heb nooit met mijn poten in de modder gestaan en vaak gezegd dat ik het makkelijkste baantje van de redactie heb. Op zondagavond hoefde ik nooit naar de vergadering en ook niet op pad om een artikel te schrijven.” Trots is Bob op het ereburgerschap. “Ik schaal het hoger in dan een lintje, omdat het zo bijzonder is. Ik ben nummer zeven in vijftien jaar tijd en in gezelschap van illustere voorgangers. Deze onderscheiding heeft een hoog cultureel gehalte.”
Zelfkritiek
Eind september vorig jaar was Bob 25 jaar als cartoonist werkzaam, een mijlpaal die onopgemerkt bleef en die hij zelf door middel van een HB-potloodje in een cartoon vastlegde en de lezers van De Scherper voorschotelde. Bob: “Je moet dat zien als zelfkritiek. Ik ben daar niet rouwig om. Naar aanleiding van die cartoon heeft het bestuur wel actie ondernomen. Het kan ook een gebrek aan een onderwerp voor een cartoon zijn geweest, want ik word tegenwoordig helemaal vrijgelaten.” Of het hebben van een onderwerp of thema een voor- of een nadeel is? “In het begin vond ik het helemaal niets, maar nu bedenk ik vaak al voor het weekend een onderwerp. Ja, het klopt dat het niet altijd meer correspondeert met een artikel in de krant. Je moet een cartoon ook als een soort column zien. Ik denk wel dat het over onderwerpen gaat die de meeste mensen toch herkennen. En anders komen ze er wel achter.” In de beginjaren deed Bob volgens eigen zeggen uren over een tekening. “Nu zie je een onderwerp en maak je gelijk een tekening. Er is altijd wel iets te bedenken, ik zit middenin de samenleving.”
